Мусофир дар сафараш суннат аст, ки тамоми намозҳоро кӯтоҳ кунад.
Ҷавоб ин аст: Намозҳои чаҳор ракъат, пешин, аср ва шомМусофир ин се намозро дар ду ракъат хонда, дар мисоли Паёмбар (с) намоз мегузорад, зеро агар сафар кард, ду ракъат намоз мехонд, то бозгашташ.
Барои мусофироне, ки ба суннати Паёмбар (с) пайравӣ мекунанд, бояд сафарҳои худро кӯтоҳ кунанд. Иҷрои ин як ибодатест, ки тибқи шариати ислом ҷоиз аст. Ин қонун ба сайёҳон имкон медиҳад, ки вақти худро дар намоз сарф кунанд ва саёҳати онҳоро самараноктар кунанд. Ба мусофир тавсия мешавад, ки ду ваќти намозро ба мисли намози пеш ва аср ва ё намози ѓуруб ва шомро љамъ кунад. Мусофир низ бояд шумораи ракъат ё ракаатҳоро аз чаҳор то ду кӯтоҳ кунад, то намозашро зуд тамом кунад. Ин амал барои мусофирон судманд аст, зеро ба онҳо имкон медиҳад, ки намозро дар вақташ ба анҷом расонанд ва ба сафарашон идома диҳанд. Аз ин рӯ, барои мусофирон муҳим аст, ки ҳангоми сафар ба суннати Паёмбар (с) пайравӣ кунанд ва намози худро кӯтоҳ кунанд, то аз сафарашон бештар баҳра баранд.
