Духтарам ба сараш афтод

Як ходисаи нохушеро, ки бо духтарам руй дод, дар он чо ба сараш афтод, ки маро хамчун волидайн ба ташвиши зиёд овард. Ҳодиса ҳангоми бозӣ дар боғ рух дод ва ӯ мувозинаташро гум карда, ғайричашмдошт ба замин афтод. Дарҳол пас аз рух додани садама вай мошини ёрии таъҷилиро даъват кард ва барои расонидани ёрии зарурии тиббӣ ба беморхона бурда шуд.

Табибон муоинаи ҳамаҷониба анҷом доданд, то боварӣ ҳосил кунанд, ки дар сар ва косахонаи сар осеби ҷиддӣ надошта бошад. Пас аз муоина маълум шуд, ки вай осеби мағзи сараш ночиз шудааст, аммо ба ӯ назорати бодиққат ва истироҳати комил лозим буд, то мушкилиҳои эҳтимолиро пешгирӣ кунад.

Дар давраи барқароршавӣ ба мо дастур дода шуд, ки дастурҳои табибонро қатъиян риоя кунем, аз ҷумла аз машқҳои вазнини ҷисмонӣ худдорӣ кунем ва барои ӯ муҳити орому бароҳатро таъмин кунем. Духтурон инчунин ба мо маслиҳат доданд, ки ҳама гуна аломатҳои ғайримуқаррариро, аз қабили дарди шадиди сар, чарх задани сар ё дилбеҳузурӣ, ки метавонанд мушкилотеро нишон диҳанд, ки дахолати фаврии тиббиро талаб мекунанд, назорат кунем.

Ин ҳодиса ба мо водор сохт, ки муҳимияти фароҳам овардани муҳити бехатар барои кӯдакон ҳангоми бозӣ ва муҳим будани назорат аз болои онҳо барои пешгирии садамаҳо муҳим аст. Вай инчунин ба мо аҳамияти кӯмаки аввалия ва чӣ гуна дуруст муносибат карданро бо ҷароҳатҳои изтирорӣ таъкид кард. Ҳоло мо ӯҳдадор ҳастем, ки ин дарсҳоро истифода барем, то бехатарии духтари ман ва амнияти ҳамаи аъзоёни оиларо таъмин кунем.

Ташхиси ба сараш афтодани кӯдак

Ҳангоми осеби сар дар кӯдакон, кӯшиши аввал ба расонидани ёрии таъҷилии тиббӣ барои таъмини устувории фаъолияти дил, нафаскашӣ ва системаи асаби кӯдак нигаронида шудааст. Пас аз ин, духтур баҳодиҳии ҳамаҷонибаи кӯдакро мегузаронад ва ҷузъиёти садамаро аз аҳли оила ё ҳамсафарони ӯ мешунавад, то шароити осебро бифаҳмад. Аксаран, ин ҳолатҳо расмиёти мураккаби ташхисро талаб намекунанд, балки бо назорати кӯдак дар тӯли 24 соат дар хона ё беморхона барои таъмини амнияти ӯ маҳдуд мешаванд.

Агар кӯдак афтад ва ба сараш зарба занад, барои арзёбии ҳолати он, тасвири сар истифода мешавад. Дар байни санҷишҳое, ки дар ин замина истифода мешаванд, санҷиши ҳамаҷонибаи хун аст, ки ҳадафи он муайян кардани сатҳи ҳуҷайраҳои хун ва кафолат додани он, ки хунравии дохилӣ, ки метавонад ба камхунӣ оварда расонад, вуҷуд надорад. Ба рентгенҳои мунтазами косахонаи сар низ муроҷиат кардан мумкин аст, ки метавонад мавҷудияти шикастаҳоро нишон диҳад, аммо дар айни замон онҳо камёб шудаанд.

MRI як қадами калидӣ аст, вақте ки баъзе нишонаҳои ҷиддӣ пас аз осеби сар пайдо мешаванд. Агар он дастрас набошад, сканкунии КТ метавонад алтернативаи муфид бошад. Дар мавриди электроэнцефалография, он метавонад дар кӯдакон дар заминаҳои мушаххас гузаронида шавад, то фаъолияти электрикии майнаро назорат кунад ва дар бораи ҳолати неврологии онҳо маълумоти бештар диҳад.

Табобати кӯдаке, ки ба сараш афтодааст

Вақте ки кӯдак афтад ва ба сараш зарба занад, ҷароҳатҳо метавонанд аз ҷиҳати вазнинӣ фарқ кунанд ва аз сабук, ки одатан бо доруҳои мушоҳида ва рафъи дард табобат карда мешаванд, то вазнинтар, ки мудохилаи сершумори тиббиро талаб мекунанд, фарқ мекунанд. Баъзе қадамҳои табобатӣ усулҳои тавсияшударо барои таъмини бехатарии кӯдак ва барқароршавии босуръати кӯдак дар бар мегиранд, аз ҷумла:

– Барои рафъи варамҳое, ки дар ҷойҳои гуногуни осеби сар пайдо мешаванд, яхро истифода баред.
Кӯдакро вазифадор кардан лозим аст, ки пурра истироҳат кунад ва аз корҳои стресс худдорӣ кунад.
– Додани парацетамол ба кӯдак барои рафъи дарди дар натиҷаи ҷароҳат.
– ҳолати кӯдакро пайгирӣ кунед ва дар муддати на камтар аз 24 соат ӯро назорат кунед, то ягон аломати бад шудани ҳолати ӯ пайдо нашавад.
– Боварӣ ҳосил кунед, ки кӯдакро баробари мушоҳида кардани ягон аломати хатар, ба монанди бад шудани аломатҳо ба мақомоти тиббӣ баред.
Ҷароҳатҳои сатҳӣ бояд аз ҷониби духтур идора карда шаванд ва дар ҳолати зарурӣ дӯхтани онҳоро таъмин кунанд.
- дахолати ҷарроҳӣ дар ҳолатҳои вазнин, тибқи арзёбии ҳолати тиббии кӯдак.
– додани ваксина бар зидди кузоз дар холатхои захмхои олудашуда; Хусусан, агар ҳолати эмкунӣ номаълум бошад ё гузашта бошад.
– Антибиотикҳоро барои табобати умумӣ ё маҳаллӣ дар ҷароҳатҳои ифлос истифода баред, то сироят нашавед.
– Дар ҳолатҳои вазнин кӯдакро дар беморхона ё шӯъбаи эҳёгарӣ ҷойгир кунед, то вазъи саломатии ӯро назорат кунед.
- Муроҷиат ба терапияи физикӣ ва барномаҳои барқарорсозӣ дар ҳолати осеби шадиди нейронҳои моторӣ барои кӯмак ба кӯдак барои барқарор кардани функсияҳои худ.

Агар писари шумо дарди сар дошта бошад, бидонед, ки кай бояд фавран ба беморхона равад

Агар шумо аломатҳои муайянеро дар кӯдаки худ мушоҳида кунед, шояд лозим шавад, ки ӯро фавран ба беморхона барои санҷишҳои зарурии тиббӣ интиқол диҳед. Ба гуфтаи мутахассисони педиатрӣ ва навзод, як қатор аломатҳо вуҷуд доранд, ки боиси нигаронӣ мешаванд ва дахолати фаврии тиббиро талаб мекунанд, аз ҷумла:

- хоби тӯлонӣ ва ногаҳонӣ пас аз дучори зарбаи кӯдак, зеро ба назар чунин менамояд, ки ӯ табиатан ба худ омада наметавонад.
- Мушкилоти чашм пайдо мешаванд, ба монанди чашмони ногаҳонӣ.
— Кӯдак ба ҳолати беҳушӣ дучор шуд.
- Кӯдак бо баданаш ҳаракатҳои стихиявӣ ва ғайритабиӣ мекунад.
- Спазми бадан ё сахтии ногаҳонӣ.
- хунравӣ аз гӯшҳо, бинӣ ё даҳон.
- Қайкуниҳои такрорӣ ва шадид.
- дар ҳолати ошуфтагии шадид ё гум кардани самт зоҳир шудан.

Агар ин аломатҳо пайдо шаванд, кӯдак бояд мустақиман ба беморхона интиқол дода шавад, ки дар он ҷо ӯ метавонад скани томографияи мағзи сар ва дигар санҷишҳои таъҷилӣ гузаронад, то ҳолати ӯро дақиқ муайян кунад ва ба ӯ муолиҷа кунад.

Хатари ба сараш афтодани кӯдак.. Дар бораи онҳо маълумот гиред

контузия

Ҳангоми рух додани мағзи сар, аломатҳое ба монанди дилбеҳузурӣ ва қайкунӣ, инчунин хомӯш шудани хотираи ҳодисае, ки боиси ҷароҳат шудааст, мушоҳида мешавад. Муҳим аст, ки фавран пас аз расидани шахси осебдида ба беморхона барои арзёбии вазъ ташхиси мағзи сар гузаронида шавад.

Дар ҳолатҳои бедоршавӣ аз кома, сарро бодиққат тафтиш кардан лозим аст, то ҳама гуна аломатҳои осеб, ба монанди варам ё захмҳое, ки дар косахонаи сар пайдо мешаванд, ошкор карда шаванд.

Одатан, шикастани косахонаи сар метавонад бо ҷамъшавии хун ҳамроҳ шавад, ки ҳамчун варамҳо дар сар пайдо мешаванд. Ин варамҳо дар худ хатари аввалиндараҷа нестанд, аммо онҳо аз эҳтимолияти осеб дидани бофтаҳо ё рагҳои хунгузар, ки дар зери онҳо ҷойгиранд, нишон медиҳанд.

Хунравии дохилӣ

Волидайн бояд пас аз ҳар гуна афтидан ҳолати фарзандони худро бодиққат назорат кунанд, зеро нишонаҳои дертар аз хунравии майна метавонанд соатҳо ва ҳатто рӯзҳо пас аз садама пайдо шаванд. Ҳатто агар кӯдак солим ба назар мерасад, муҳим аст, ки ба ҳама гуна тағйироте, ки метавонад рух диҳад, диққат диҳед.

Аломатҳое, ки метавонанд мушкилотро нишон диҳанд, эҳсоси дилбеҷоӣ, тағирёбии рафтор ва иштиҳои кӯдак, майл надоштан ба фаъол будан, эҳтиёҷоти зиёд ба хоб, дарди сар ё дар хотир надоштани рӯйдодҳои охирин, аз ҷумла худи афтодан иборатанд.

Таъсири гавҳараки чашм бо рӯшноӣ низ як нишондиҳандаи муҳим аст, ки дар ҳолати муқаррарӣ гавҳаракҳои чашм ҳангоми таъсири рӯшноӣ бояд ҳамзамон васеъ ва кӯтоҳ шаванд. Ҳама гуна тағирот дар ин рафтор инчунин метавонад хунравии мағзи сарро нишон диҳад.