Духтари абадият маънои
Ҷавоб ин аст: бадбахтиҳои ӯ.
Ибораи “Бинтуд-Даҳр” як ибораи арабист, ки онро “духтарони ҷовидонӣ” тарҷума кардан мумкин аст.
Ин ибора барои тавсифи душвориҳое, ки бо мурури замон меоянд, истифода мешавад.
Он инчунин барои тавсифи хислатҳои паёмбари охирзамон истифода мешавад.
Ин ибораро инчунин барои тавсифи духтаре истифода бурдан мумкин аст, ки аз байни мардум фарқ мекунад.
Дар забони арабӣ хоксорӣ, зулмот ва худдорӣ хислатҳои муҳиме ҳастанд, ки бояд дошта бошанд.
Ин ибора ҳисси умед ва имон мебахшад, зеро он нишон медиҳад, ки ҳатто дар замонҳои душвор ҳанӯз ҳам чизи мусбате ҳаст, ки интизори он аст.
Он ҳамчун ёдоварӣ хидмат мекунад, ки новобаста аз он ки ҳаёт ба сари мо меафтад, мо ҳамеша метавонем дар абадият зебоӣ ва қувват пайдо кунем.
