Ман шахсеро медонам, ки бе илм ба додани фатво шитоб дорад, ба ӯ нома навишт, ки насиҳат кунад

Ман шахсеро медонам, ки бехабар ба мардум фатво додан саросема аст, ба ӯ нома навишта насиҳат кун.

Ҷавоб ин аст:

<< Бидонед, ки бе илм додани фатво ҷоиз нест ва барои мусалмон воҷиб аст, ки аз додани фатвои бе илм бипарҳезад, зеро Расули Худо (с) фармудаанд: Ҳар кӣ бар ман бигӯяд, ки ман нагуфтам. Абдурраҳмон ибни Аби Лайло гуфт: Аз асҳоби Паёмбари Худо (с) яксаду бист ансорро дидам ва аз яке аз онҳо дар бораи ахвол пурсидам. саволе дод ва ӯ ба ин ва ин ба ин ишора мекард, то даме ки ба аввал баргардад.>>

Бе илм додани фатво гуноҳи кабира маҳсуб мешавад, аммо мутаассифона, дар миёни бархе аз афроде, ки бе илм ба ҳар чизе фатво медиҳанд, ин масъала паҳн шудааст ва ин аст, ки боиси зиён ва зиёни мардум мегардад. Ана, эй дуст, маслихатхои фасеху судманд, эхтиёт кун, ки бе илм фатво надихй. Гуноҳтаринаш бе илм ба мардум дар бораи ҳама чиз фатво додан аст, пас ҳатман дониши шариат омӯзед ва Қуръону суннати паёмбарро аз сарчашмаҳои аслии худ тафсир кунед ва шитоб накунед то фатво диҳед. ба дурустии он ва мутобиќ будани таълимоти исломї мутмаинанд. Ба онҳое, ки ақидаҳои гуногун доранд, гӯш кунед ва онҳоро нодида нагиред Пеш аз додани фатво дурустии манобеъи илҳомбахшро санҷед ва таҷрибаи ҳуқуқиро санҷед. Ҳадафи ниҳоии шумо ҳангоми додани фатво шод кардани мардум ва кумак кардан аст ва ин танҳо вақте амалӣ мешавад, ки надониста аз додани фатво худдорӣ кунед.

Ман шахсеро медонам, ки бехабар ба мардум фатво додан саросема аст, ба ӯ нома навишта насиҳат кун.

Назари худро гузоред إلءاء الرد