Маҳорати аввал Омиле, ки дар давоми таҷриба тағир намеёбад, тағирёбандаи вобаста аст
Ҷавоб ин аст: мехнатдуст
Тадқиқоти илмӣ бешубҳа истилоҳҳои шабеҳро дар бар мегирад, ки барои онҳое, ки дар ин соҳа кор мекунанд, фаҳмидани онҳо душвор буда метавонад.
Дар байни ин истилоҳҳои марбут ба тағирёбанда тағирёбандаи вобаста ва тағирёбандаи мустақил мавҷуданд.
Тағйирёбандаи вобаста омилест, ки дар давоми таҷриба тағир намеёбад, дар ҳоле ки ин тағирёбанда аз тағирёбандаи мустақил вобаста аст.
Шахсоне, ки дар тадкикоти илмй кор мекунанд, бояд тагьирёбандахоро бодиккат интихоб намуда, ченкунихои заруриро дуруст ва илмй ба чо оваранд, то ки ба натичахои дурусту аник, ки ба чамъият хизмат мекунанд ва ба хеле тараккй кардани сохаи тадкикоти илмй ёрй расонанд.
